De Kartuijzermonniken
De kartuizerorde is een van de oudste kloosterorden in het christendom. Het is Bruno, geboren in Keulen rond 1030, die aan de oorsprong ligt.
Hij besluit te volgen wat hij beschouwt als zijn ware roeping: om de wereld en eer te verlaten om alleen voor God te leven en 'het monastieke leven te omarmen'. In juni 1084 vond de bisschop van Grenoble hem een verlaten plek die overeenkomt met zijn zoektocht naar eenzaamheid.
Al snel werden er houten cellen gebouwd, een galerij die hen verbindt met een kapel en enkele gebouwen voor het gemeenschapsleven, omdat het volgens Bruno noodzakelijk is om de strengheid van een solitair leven te associëren met een belangrijk element van het broederlijke en dus gemeenschapsleven.
Het is deze vereniging die de belangrijkste originaliteit van de Orde van de kartuizermonniken zal maken, die zo ontstaat.
De kartuizermonniken zijn een orde van contemplatieven die hun hele bestaan aan God alleen toewijden. Hun roeping ontwikkelt zich in twee vormen:
-
Vaders zijn priesters, dat wil zeggen, ze hebben het priesterschap ontvangen. Meestal leven ze in de stilte van hun kleine huisje dat "cel" wordt genoemd.
-
Naast hun contemplatieve leven voeren de fraters het werk uit dat nodig is voor het leven van het klooster.
Dit zijn de twee zeer complementaire levenswijzen van de kartuizermonniken, onder het teken van de gemeenschappelijke zoektocht naar God, in een zeer eenzame levenswijze.