Chambarand
Ch I
Ch II
Ch III
De "Champs bons à rien..."
In het Rhônedal, op de grens van Isère en Drôme, is een opeenvolging van plateaus op een hoogte van ongeveer 600 meter bekend als de "Chambarands".
De naam is, afhankelijk van de interpretatie, afgeleid van de plaatselijke uitdrukking "Champs bon à ran (rien)" of “De velden die voor niets goed zijn”, of volgens een meer geleerde interpretatie, van het Latijnse "Campus arandus (akkers die geploegd moeten worden)". In ieder geval werden de Chambarands beschouwd als een ondankbaar land dat niet erg geschikt was voor cultivering.
De naam is, afhankelijk van de interpretatie, afgeleid van de plaatselijke uitdrukking "Champs bon à ran (rien)" of “De velden die voor niets goed zijn”, of volgens een meer geleerde interpretatie, van het Latijnse "Campus arandus (akkers die geploegd moeten worden)". Hoe dan ook, de Chambarands werden beschouwd als een ondankbaar land en niet erg geschikt voor cultivering.
Het klooster werd in juli 1868 gesticht door een kolonie monniken uit Sept-Fons en de werkzaamheden begonnen snel, maar de bouw van het klooster verliep nogal traag; de werkzaamheden werden tijdelijk onderbroken door de aardbevingen van de oorlog van 1870. Aanvankelijk gevestigd in een oud kasteel (eerder een vervallen boerderij), konden de Trappisten eind 1872 hun intrek nemen in hun lokalen, toen het grootste deel van de werkzaamheden was voltooid. In die tijd waren de akkers omgeploegd en met tarwe ingezaaid, wat bewondering wekte bij de plaatselijke bevolking, die gewend was aan de moeilijkheid om deze gronden te bewerken.
In de buurt van een militaire schietbaan groeide het klooster ook door de aanwezigheid van soldaten en officieren, die gebruik maakten van het gastenverblijf en voor enige bron van inkomsten zorgden. In 1877 werd het klooster tot abdij gewijd.
Als gevolg van de beweging om congregaties te verbannen, ging de gemeenschap in ballingschap in Brazilië en keerde enkele jaren later terug naar Sept-Fons, dat vervolgens een groep monniken stuurde om in 1926 de abdij van Orval opnieuw op te richten.
In april 1931 nam een kolonie nonnen van de abdij van Maubec bezit over het terrein en stichtte er een gemeenschap van trappistinnen die er nog steeds gevestigd is.
De brouwerij (I)
De paters Trappisten kwamen in 1868 op het plateau van Chambarand aan en begonnen in 1872 met het brouwen van bier.
Om hun bier te maken, gebruikten de paters Trappisten een hoge gisting tussen 15° en 20°. Maar het gebruik van dit proces leidde tot conserveringsproblemen.
Om dit probleem te verhelpen werd in 1885 een Beierse brouwmeester in dienst genomen die rond 1890 met de technische hulp van de abdij van Sept-Fons een proces van lage gisting op gang bracht.
Het is bekend dat de abt van Chambarand in 1888, tijdens het Generaal Kapittel in Sept-Fons, verzocht om zijn herberg te mogen vergroten [In het register van Tamié staat tussen haakjes: (van zijn bierkelders)] en voorstelde daarvoor 18.000 francs uit te geven; het Generaal Kapittel gaf hem daartoe de machtiging.
Dankzij de ijsblokken die 's winters in de kelders werden opgeslagen, konden de paters Trappisten in alle seizoenen een bier van gelijke kwaliteit garanderen. Het bier, dat wordt gepasteuriseerd, wordt uitsluitend gemaakt van gerst en hop. Getuigenissen getuigen dat "het een aperitiefbier was, spijsverterend en voedend, te nemen tijdens de maaltijd of tussen de maaltijden door als verfrissende en tonische drank". Hij wordt verkocht in kisten van 25 flessen en vaten van 25 tot 100 liter en is te vinden tussen een lijn van Vesoul naar Saulieu en Nice.
In 1897 werd Dom Chautard tot abt van Chambarand gekozen; al snel nam hij de boekhouding van de brouwerij onder zijn hoede. In het begin van de 20e eeuw, bij de opheffing van de congregaties, kon hij niets doen om de sluiting van de abdij te voorkomen, die in 1903 plaatsvond (ondanks de indiening bij de Senaat op 2 december 1902 van een voorstel tot toelating van alle cisterciënzer huizen, ging de regering niet in op de verzoeken van 4 huizen, waaronder Chambarand en Sainte Marie du Mont; Chambarand werd bekritiseerd met het argument dat "het hoofddoel van deze gemeenschap de exploitatie van een grote brouwerij is").
In 1903, na de beweging om de congregaties te verdrijven, gaven de paters Trappisten hun activiteit over aan de heer DUMASDIER, uit Roybon. De brouwerij behield haar naam "Brasserie de la Trappe de Chambarand". Wegens financiële moeilijkheden staakte de brouwerij haar activiteiten in 1922. In april 1931 werd besloten dat Moeder Marie Bonheur van het klooster van Maubec Chambarand zou herbevolken met een groep nonnen die de paters vervingen en zich op de kaasmakerij zouden toeleggen.
Een bezoek aan het klooster....
Het volgende uittreksel is afkomstig uit een artikel in de krant l'écho de la Vienne van 6 juli 1899: "Een bezoek aan het klooster van de Trappe de Chambarand van Roybon (Isère)
"Met grote hoffelijkheid ontvangen door pater Antoine, abt van het klooster, en pater Antonin, die zich meer met industriële zaken bezighoudt, legden wij hun het doel van ons bezoek uit, en onze wens om de bijzonderheden te vernemen betreffende de bierproductie waarmee zij zich bezighouden".
"Vroeger maakten we bier voor eigen gebruik, want dat ontbrak enkele jaren geleden in onze onontgonnen streek. Toen de officieren die naar de schietbaan van Chambarand kwamen, 8 kilometer verderop, verschillende keren hun dorst kwamen lessen in onze herberg, vonden ze ons bier zo lekker dat ze ons aanmoedigden om onze productie uit te breiden, en beetje bij beetje waren we verplicht om aan de steeds grotere vraag te voldoen.
"Het is dat we ver verwijderd waren en zijn van de productie van wat massabier wordt genoemd; ongeveer tweederde van ons bier wordt gevraagd op doktersvoorschrift."
"Het is genoeg om aan te geven met welk scrupuleus geweten wij alleen hop, gerst en water gebruiken om het te maken.../... het bier, zoals het in Chambarand wordt bereid, met zuivere hop uit Beieren of Bohemen; met gerst uit Puy, met uitstekend water uit de bergen .../... het is om deze reden dat de Trappistenmonniken de bereiding van hun mout aan niemand anders overlaten .../... (de gisting) gebeurt bij lage temperatuur (vandaar de term ondergistend bier), in een periode van 12 tot 15 dagen .../... en wanneer de gisting zelf is voltooid, wordt het bier in kuipen gedaan waar het drie maanden blijft".
"In deze vaten worden, om het depotoppervlak te ontwikkelen, hazelnootspaanders ingebracht, waarna wij een absoluut helder en zuiver bier afnemen, dat wij niettemin opnieuw filtreren alvorens het in vaten te doen."
"... het bier wordt na het brouwen in zorgvuldig geteerde vaten gedaan, zodat geen enkel vreemd contact de aard ervan kan veranderen.../... het wordt in hoeveelheden van 25 tot 60 liter naar alle delen van Frankrijk verzonden...".